Als piepjonge kandidaat actuaris – verzekeringswiskundige – kwam Eline Lundgren in de pensioenwereld terecht. Door de jaren heen besefte ze hoe bijzonder ons Nederlandse pensioenstelsel is. ‘Dat we met z’n allen voor elkaar zorgen, is zo mooi.’ De kracht van samen, van collectiviteit, is heilig voor haar. ‘Die moeten we niet als ouderwets opzijschuiven. ’De nieuwe bestuursvoorzitter wil een pensioenfonds ‘met een menselijk gezicht’. Ze wil ‘haar’ deelnemers dan ook graag leren kennen. Niet alleen via vragenlijsten, ook door persoonlijk contact: ‘Soms is het handig gewoon samen een kop koffie te drinken'.

Ze licht haar eigen pensioen regelmatig door, al was dat vroeger anders, zegt ze eerlijk. Toen leek pensioen nog heel ver weg. Nu pakt ze eens in de 2 jaar pen en papier erbij: ‘Is het gespaarde bedrag straks genoeg voor mijn wensen?’ Jonge deelnemers raadt ze met klem ook zo’n pensioencheck aan. ‘Een beetje bijsparen zet al flink zoden aan de dijk.’ Werknemers die tegen hun pensionering aanzitten, kunnen hun uitgavenpatroon doornemen om alvast te besparen. Haar tip: ‘Maak een afspraak voor een pensioengesprek met een van onze vakbondsconsulenten. Zij zijn ervoor.’

Onlangs plofte er een herinnering van haar pensioenuitvoerder op de mat: of ze niet vergat zich aan te melden. Mieke van Veldhuizen, na 14 jaar voorzitter áf, snapt dat deelnemers een regelmatige pensioencheck weleens vergeten. Toch blijft ze het belang ervan benadrukken: ‘Als je nu weet hoe je er straks voorstaat, kun je je erop voorbereiden.’ Mieke is trots op wat ze achterlaat bij bpfBOUW. Het fonds presteert relatief goed en groeide uit tot een professionele organisatie. ‘Ik heb eraan mee mogen metselen. Zo’n stevig nieuw ‘huis’ is noodzakelijk, er komen veel veranderingen aan in het pensioenstelsel. 

'Mijn opvolgster Eline kan haar hart ophalen.’ Haar grootste drijfveer? ‘Ik voelde me met hart en ziel verwant met de bouw. Veel bouwvakkers werken al vanaf hun 14e of 15e, ze zijn soms compleet versleten en halen dan met hangen en wurgen hun AOW. Nu ik zelf met pensioen ga, besef ik extra dat ik in een luxepositie zit.’ Plannen heeft ze nog genoeg: misschien weer aan de slag in een maatschappelijke functie? Vrijwilligerswerk? Nog zoveel te doen. ‘Op de bank hangen, dat is niets voor mij.’