'Met 63 jaar ben ik gestopt met werken, op aanraden van de bedrijfsarts. Jemig, dat was wat. Ik kan slecht stilzitten. Maar als ik was doorgegaan, had ik nu misschien wel in een rolstoel gezeten.
Mijn werk was mijn lust en mijn leven. Ik zat in de weg- en waterbouw. Als monteur plaatste ik onder meer pompen in bouwputten en tunnels. Dat werk vergt veel van je. Maar ik ben geboren en getogen op de boerderij, dan ben je gewend aan hard werken. Mijn eerste baan was op de melkauto: melk ophalen bij de boeren en naar de fabrieken brengen. Het was een sport om in één keer zoveel mogelijk melkbussen te dragen.
Ik ben graag met mijn handen bezig. Maar op een gegeven moment kreeg ik last van mijn rug. ‘Wat loop je raar’, zei mijn baas. De huisarts constateerde een hernia, en een fikse ook. Ik mocht 5 weken niet bukken. Na een halfjaar zat ik opnieuw in de Ziektewet. Elke keer had ik wel iets. Ik stopte met werken en mijn pensioen ging ruim twee jaar eerder in.
Mijn inkomen zakte wel iets, maar mijn vrouw werkte het eerste jaar nog. En ons huis is afbetaald. We kunnen de vaste lasten nog steeds makkelijk opbrengen. Een paar jaar terug hebben we zelfs een caravan gekocht, waarmee we af en toe weggaan. Ik ben de trotse opa van 5 kleinkinderen. Maandag is onze vaste oppasdag. Mijn dochter is schapenhouder met 1.300 schapen. Toen zij zwanger was, heb ik het werk van haar overgenomen. Mijn achterbuurman van 85 heeft ook schapen, hem help ik ook. Ik sta elke dag zo rond half 7 op, anders kom ik tijd tekort.’